وَ الضُّحی...

بسم الله الرحمن الرحیم

فاطمه تلفن زده..ناراحت است خیلی..

میگوید: رفتم خانه مادرشوهرم..گفتندفاطمه خانم یخچال و لباسشویی و فرش خریدیم برای تان.

میگوید: خیلی ناراحت شدم که چرا برای خرید لوازم خانه مرا با خودشان نبرده اند.

میگوید: بهشان گفتم فرش زیر پای مرا شما انتخاب کرده اید؟

میگوید: همسرم ناراحت شده از رفتارم...

خاطرات چند سال پیش برایم زنده میشود.

اینکه فرش خانه ی تازه عروس را دادند قالیشویی.. نو نبود..

اینکه لباسشویی دوقلوی ِ زشت را مجبور است سالها تحمل کند..

اگر زنِ ناشُکرِ درونم دهان باز میکرد میگفت : چه مادر بی فکری دارد همسرت..نمیداند تازه عروس

همه عشقش به این است که شانه به شانه مردش برود بازار و عابربانک پدرش را بدهد دست

همسرش و دو تا تخته فرش لنگ هم انتخاب کنند که یکی خرید داماد است و دیگری خرید عروس..دو

تا تخته فرش لنگ هم که با پرده و مبل ست باشد..

بعد کلی پرس و جو کنند و به اندازه پولشان بهترین مارک یخچالی را انتخاب کنند که یک عمر برایشان

کار کند..اصلا تقصیر شوهرت هم بوده چرا اجازه داده مادرش به سلیقه خود برای شما تصمیم بگیرد

و خرید کند..

زنِ ناشُکر درونم همینطور یک ریز برای خودش می بافت..

نفس عمیقی کشیدم..فاطمه منتظر پاسخی از جانب من بود..همیشه درد دلهایش را با من میکرد.

اول از همه زن ِ ناشُکر درونم را ساکت کردم.

: تو راست میگویی فاطمه جانم حق با توست..اما حرف بدی زدی به مادر همسرت.

اولا که ایشان بزرگتر هستند از تو..مادر هم هستند و احترامشان واجب..احترام مادر همسرت را

نگه داری عزیزِ دلِ همسرت میشوی..اصلا شاید همسرت مجبور شده آن لوازم را بخرد..

زنِ سپاسگذارِ درونم خوبی های همسر دوستم را متذکر میشد..

فاطمه حرفهایم را تایید میکرد..

در آخر راه حل خوب و منطقی ای هم ارائه دادیم برای حل مشکل فاطمه خانم.

فاطمه حالا میپرسید: به نظرت چطور از دلش دربیاورم؟

صدای مادر فاطمه از آن طرف تلفن می آمد : ضُحا حیف شدی مادر...

:)